30.5

Güneş'in etrafında ilk turumun 30. seneyi devriyesinde, tekrar buradayım. Okudum baştan tüm hislerimi. Günlük tutmak çok güzel bir alışkanlık, çünkü hiçbir kitap insanın kendi yazdıkları kadar etkili olmuyor sanırım. Bugün buraya, mutsuzluğumla geldim tekrar, yalnız bir şeyi anlıyorum artık; mutsuzluğu biraz da abartmışım sanki. Nasıl mutlu oluyorsan, mutsuz da olacaksın. Mutsuzluk olmasa mutluluk olur muydu?

Çok şey yaşadım 30 senede, belki de 40-45 seneye anca sığacak olayları 30 seneye sıkıştırmış gibi hissediyorum kendimi. Üzerimde 50 yaşında bir kadının tecrübesi ve bıkkınlığı, ama 15 yaşında bir kız çocuğunun merakı ve heyecanı da var aynı anda. İkisi birlikte nasıl oluyor bilmiyorum ama, 30 sene sanırım buna vesile oldu. En büyük korkum yaşlanmaktı, hala hiç yaşlanmadım biliyor musun? İhtiyarlıktan öyle bir kaçıyorum ki, sanırım beni bir süre daha kola kolay bulamayacak. Büyüdüm mü? Bence epeyce. Büyümek üzerimde bir hüzün bırakır sanıyordum, ben büyüdükçe daha da çocuksulaştım. En derin acıları en basit haliyle görüp atlatmayı öğrendim. Her şey insana dairmiş, hiç bir şeye şaşırmamayı, ama her şeyi ilk defa yaşıyormuşçasına da heyecanlanmayı öğrendim. Çelişkiler beni bitirir sanıyordum, beni ben yapan şeyin çelişkilerim olduğunu anladım. Rüzgara karşı durmaya çalışmak yerine, uçmayı öğrendim. Artık hiç bir şeye karşı koymamanın hafifliği var üzerimde. Her şeyi olduğu gibi kabul etmenin verdiği o hafiflik. Belki de en önemlisi, babamı affedebilmek oldu, ölümünden 10 sene sonra. En büyük korkum hayatıma giren adamların babama benzeme ihtimaliydi, öyle adamlar tanıdım ki, keşke babam gibi bir adam çıksa karşıma der oldum. Korkularımın en büyük ayak bağım olduğunu görüyorum artık. Korkunun ecele faydası olmadığını da artık anladığım gibi. Belki de bu yaşımın bana verdiği en güzel hediye, artık korkularımla barışıp, onları azat etmem oldu. 

Bunca senedir yazdığım onca karamsarlığın artık kalktığını görmek, ileride bu yazdıklarımı okurken bana tekrar umut ışığı olacak, eminim. Yolun yarısına 5 kala, yolun belki de yeni başladığını hissediyorum. Beni, bundan sonra yaşayacaklarım öyle heyecanlandırıyor ki, iple çekiyorum bu yazdıklarımı bir 10 sene sonra okumayı. O zamana kadar kendine iyi bak Nazlı'cım, ayrıca sigarayı bırak yoksa bir noktada gerçekten yaşlanmaya başlayacaksın.